டிசர்ட் (a) Tranquilizer

ரொம்ப நாளா நானும் பார்துகிட்டு தான் இருக்கேன். ரொம்ப கரைச்சலைக் கொட்டுத்துகிட்டே இருக்குதுக இந்த பொண்ணுங்க. ரோட்டுல, ஷாப்பிங் சென்ட்டர்ல சினிமா தியேட்டருல எங்கயுமே நிம்மதியா இருக்க முடியலெ ! சிக்னல்ல நின்னா இதுக பாட்டுக்கு parallel லா சிக்னல் கொடுதுகிட்டு எவன் செத்தா எனக்கென்னான்னு போய்ட்டே இருக்குதுக ! சரின்னு இதுகளைப்பார்த்தாலே ‘ காக்க காக்க’ ன்னு கந்த சஷ்டிகவசம் சொல்லிட்டு தப்பிக்கலாம்னு பார்த்தா அது பாட்டுக்கு low rise ஜீன்ஸ்ல நம்ம BP ய rise பண்ணிட்டு எதுவுமே தெரியாத மாதிரி போய்ட்டு இருக்குதுக ! நம்ம கண்ணு இருக்கே நம்ம சொல்லை என்னிக்கு கேட்டு இருக்கு? நீ என்ன வேணா சொல்லிட்டு போ நான் என் வேலைய பார்த்துகிட்டு இருக்கேன்னு மானாவாரியா Browse பண்ணி நம்மளை வாரிடுது !


என்ன பண்றதுன்னெ தெரியலெ ! இப்படித்தான் போன வாரம் நம்ம சகா ஒருத்தனை மீட் பண்றதுக்காக ஒரு ஓட்டல் lounge ல் ஒக்கார்ந்து கிட்டு இருந்தேன். அப்போதான் எதிரிலே ஒரு ரெண்டு பொண்ணுங்க வந்து ஒக்காந்துச்சுங்க. ஒரு பொண்ணு குர்தா டாப்ஸும் ஜீன்ஸும் போட்டு இருந்துச்சு. இன்னோரு குட்டி பிசாசு ஜீன்ஸும் டிசர்ட்டும். கொஞ்சம் நேர ஆராய்ச்சிக்கபுறம் தான் தெரிஞ்சுது அவுங்க அம்மாவும் பொண்ணுன்னு ! இதென்னடா இப்படி ஒரு மார்டன் குடும்பமான்னு பிரமிச்சு போயி இருந்தப்போதான் கவனிச்சேன் அந்த குட்டி பிசாசு போட்டிருந்த டிசர்ட்டுலே என்னமோ எழுதி இருந்துச்சு.

உடனே எனக்குள்ள இருந்த படிப்பு ஆர்வம் குலுக்கி ஓபன் பண்ணுன பீர் பாட்டிலைப் போல பொங்கு பொங்குன்னு பொங்கிருச்சு ! நாமதான் சீவக சிந்தாமணீயிலிருந்து சிட்னி செல்டன் வரை படிக்கறவுக தானே ( சும்ம ஒரு சின்ன பில்டப்பு கண்ணுகுறாதீங்க ! ) ஒரு தம்மாத்துண்டு நாலே நாலு வரி இருக்குற அந்த டிசர்ட் வரிகளை படிக்கனுன்னு மனசு கெடந்து அடிச்சுக்குது. சரி படிச்சு தொலைக்க வேண்டியதுதானேன்னு கேக்கிறீயளா ? எங்கே ? அந்தக் குட்டி பிசாசு படிக்க உட்டாத்தானே ! மொதோ வரியைப் படிப்பேன் அவ்ளோதான் அங்கிட்டு திரும்பி மம்மின்னு ஏதாச்சும் பேசறது. நம்ம படிப்பு ஆர்வம் தெரியாத மம்மியும் நம்மளை சந்தேகக் கண்ணோட அப்பப்போ செக் பண்ணிகிட்டே வேற இருக்கு. இந்தகுட்டி வேற கண்ணா பின்னானு நெளிஞ்கிட்டு இருக்கரதுல எங்கத்த தெளிவா படிக்கறது?

என்னுடைய பல திறமைகளை உபயோகிச்சி ஒரு வழியா படிச்சிட்டேன் ! வேற ஒன்னும் இல்லை “ Kiss me Before my Boyfriend Comes !” அவ்ளோதான் மேட்டரே. நான் படிச்சுட்டு அதோட மொகத்தை பார்த்தா ஒரு நக்கலான சிரிப்பு வேற. எங்க போயி சொல்றது ! ஆனாலும் இந்த டிசர்ட் இருக்குதே நெசம்மாலுமே கண்ணாபின்னான்னு உபயோகப் படுத்தர வஸ்து ஆயிடுச்சு பொண்ணுக மத்தியிலே. என்னைய மாதிரி பப்ளிக்கா சொல்லிட்டு ஜொள்ளறவனுகளுக்கு இல்லை பப்ளிக்கா சொல்லாம ரகசியமா ஜொள்ளாறவகலுக்கெல்லாம் கொண்டாட்டம்தான்னாலும் சமூகப் பொறுப்புன்னு ஒண்ணு இருக்கே ! ( யாராது கை தட்டாமல் இருக்கரது ? )

எனக்கு பல நாளாவே சந்தேகம் ஒருவேளை இந்த டிசர்ட் போட்டுக்கற பொண்ணுக எல்லாம் ஏதாச்சும் அளவு தெரியாம சின்னதா வாங்கிறதுகளோ? பாவம் ! சேலை கட்டுனாதான் தொப்புள் தெரிய கட்டமுடியும் நான் நெனச்சுகிட்டு இருந்தா அந்த நெனப்புல மண்ணள்ளி போடுற மாதிரி டிசர்ட்ல கூட நாங்க தொப்புளைக் காட்டுவோன்னு ஒரு கோஷ்ட்டி சுத்திகிட்டு இருக்கு. அதுக போடுற ஜீன்ஸும் இப்பவோ அப்பவோன்னு கழண்டு வுழுகுற ரேஞ்சுல இருக்கு. அதுக்கு மேல போடுற டிசர்ட் என்னடாண்ணா எங்க இடுப்பைத் தொட்டுருமோன்னு பயதுகிட்டு மேலேயே நின்னுகிட்டு இருக்கு ! என்னைய மாதிரி ஆளுக பாடுதான் ரொம்பத் திண்டாட்டமா போயிடுது. ! ஏம்மா இப்படி பண்ணுறீங்க ! உங்க அட்டகாசத்துக்கு ஒரு அளவே இல்லையா? இங்கிலீஷ் படத்துலே மட்டுமே இதுபோன்ற உடைகளைபார்த்து கெடந்த எனக்கு ரொம்ப நாள் கழிச்சி போன வாரம் சென்னை ஸ்பென்ஸர் ப்ளாசா போனப்போ பார்த்து ‘பல்பு’ ஆய்ட்டேன்.

கொஞ்சநாள் மின்னாடிதான் தாவணியக் காணோம் னு ஒரு பதிவப்போட்டா இப்போ என்னடான்னா சுரிதாரையே காணோமே !!! அன்னிக்கி ஸ்பென்ஸர்ல வந்ததுகள்ள ஒரே ஒரு பொண்ணு மட்டும் தான் சுரிதாரும் பூவும் வச்சுருந்துச்சுன்னா பார்த்துக்குங்களேன் ! இப்படியே போனா என்ன ஆகப் போகுதோ !! இன்னும் என்னென்னெல்லாம் காணாமப் போகப் போகுதோ !

Gym ஜினாக்கிடி Gym ஜாலங்கிடி !

ரொம்ப நாளாவே எனக்கு இந்த ‘ஜிம்’முக்கு போகனுங்கரது ஆசை. இதுல வேற நம்ம ஹாலிவுட் ஹீரோஸ் அர்னால்ட், சில்வெஸ்டர் ஸ்டாலோன் படங்களையெல்லாம் பாக்குறப்போ சும்மா ஜிவ்வுன்னு ஜிம்முக்கு போற ஆசை கூரையப் பிச்சிகிட்டு கெளம்பும். என்னடாது இப்படி இருக்குறானுவ! நாம என்னிக்கி இப்படி ஆகறதுங்கற ஏக்கம் வேற ! நம்மூரு பொண்ணுங்க வேற கோழிக்குஞ்சு கணக்கா இருக்குறாளுவ. நாம ஆசைப் பட்டு இவனுக சைஸ் ஆகிட்டா நம்மளைப் பார்த்து தெரிச்சி ஓடிருவாளுகளேன்னு வேற தேவையில்லாத ஒரு கவலை அப்போ !

டேய் பாண்டி இந்த வயசிலயே ஜிம்முக்கு போனா உசரமா வளர முடியாதுடான்னு என் க்ளாஸ்மேட் அய்யாச்சாமி சொன்னதையே வேதவாக்கா எடுத்துகிட்டு ஜிம்முக்கு போற என் ஆசைய காலேஜ் போற வரைக்கும் ஒத்தி வச்சேன்.எங்க ஊரு பைப்பாஸ் ரோடுல நானும் அய்யாச்சாமியும் காலைல எந்திரிச்சு வெள்ளை பனியன் டிரவுசரைப் போட்டுகிட்டு ஓடுவோம். ஜாகிங் போறதுன்னாலே வெள்ளை யூனிபார்ம் தான்னு எனக்கு பல தமிழ் சினிமாக்கள் கத்துகுடுத்துருக்கில்ல??

காலேஜிலே ஒரு அருமையான ஜிம் இருந்துச்சு ! மொதோ வருசம் எட்ட நின்னு பார்த்துகிட்டதோட சரி. போகலை. ராகிங் பயம்தான் ! ஒருவழியா ரெண்டாவது வருசம் தான் உள்ளே எட்டிப்பார்த்தேன். ஒவ்வொருத்தனும் ஒரு மார்க்கமாத்தேன் இருந்தானுவ. என் சீனியர்ஸ் பல பேரு இருந்ததால நானும் ஒரு ஓரமா பம்மிகிட்டே இருந்தேன். தனியாப் போனா சரிப்படாதுன்னு நம்ம பயலுவ எவனையாவது கூட்டிகிட்டு போலாமின்னு பார்த்தா ஒரு பயலும் மசிய மாட்டேனுவரானுக. ஒரு வழியா கஷ்டப்பட்டு என் ப்ரெண்ட் தீபக்கை ஜிம்முக்கு போலாம்டான்னு கூப்புட்டேன். பயபுள்ள அவனும் மசிய மாட்டேனுட்டான்.டேய் தீபக்கு இப்படி தேவாங்கு மாதிரி இருந்தால்லாம் நம்ம காலேஜு பொண்ணுக எவளும் மதிக்க மாட்டாளுவடான்னு ஒரு ‘பிட்’டைப் போட்டேன்.பய கண்ணாடிய பாக்க ஆரம்பிச்சுட்டான். அவ்ளோதான் ஒருவழியா ‘ஜிம்;முக்கு ஒரு பார்ட்னரை தேத்தீட்டேன்.

அடுத்த நாளுல இருந்து ரெகுலரா ‘ஜிம்’முக்கு போக ஆரம்பிச்சாச்சு. ‘ஜிம்’முல டம்பிள்ஸ் எடுத்து கொட்டை போட்ட ( எத்தனை நாளைக்குத்தான் பழம் தின்னு கொட்டை போடரது? ) பல பேரு இருந்தானுவ. நாங்க ஒரு ஓரமா கொஞ்சமா வெய்ட் இருக்குற டம்பிள்ஸை தூக்கிகிட்டே அல்லாறும் என்னனென்ன பண்ணுறானுவன்னு நோட்டம் பாத்துகிட்டே இருப்போம். அவனவன் டிசைன் டிசைனா வெய்ட்டைத் தூக்குறானுவ. சில பேர் வெய்ட் தூக்கறதைப்பார்த்தாலே எனக்கு பேதி கெளம்பும் . என்னாடாது நம்மளாம இந்த கர்லாக் கட்டையவே தூக்க முடியலே இவனுக இப்படி கட்டைய சுத்தி பின்னு பின்னுன்னு பின்னுறானுகளேன்னு ஒரே பொறாமையா இருக்கும். அர்னால்ட் ஆகரது சாதாரண விஷயம் இல்லைங்கறது புரிஞ்சு போச்சு. அர்னால்ட் ஆகறதுகுள்ள அரைக் கிழவன் ஆயிடனும் போல இருக்கே!!

இதுலவேற ரெண்டு நாள் கழிச்சி கை காலெல்லாம் ஜிம்முக்கு போறதால ஒரே வலி. இந்த தீபக்கு பய இனி ஆவறதில்ல நீயே போய்க்கோன்னு முரண்டு பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டான். திரும்பவும் ‘தேவாங்கு’ ‘பிகரு’ன்னு பயமுறுத்தி வரவச்சேன். இப்படியா ரெகுலரா ஜிம்முக்கு போக ஆரம்பிச்சோம். ஒரு மாசம் போயிருக்கும். அதுக்குள்ள டேய் ‘கட்ஸ்’ பாரு இங்கே பாரு அங்கே பாருன்னு ரூம் மேட்டுககிட்டேல்லாம் ஒரே அலப்பரை விட ஆரம்பிச்சுட்டோம்.ஹாஸ்டல்ல அவனவன் எங்க அலப்பரை தாங்க முடியாம பொலம்புவானுக. ஒன்னுமே இல்லாட்டியும் தீபக்கை பார்த்து டேய் சூப்பரா ‘பாடி’ டெவலப் ஆகுதுடான்னு சொல்லி அவனையும் உற்சாகப்படுத்தினேன்.

இப்படியா ஒரு ரெண்டு மூணூ மாசம் போய்கிட்டு இருந்தப்போதான் ஒருநாள் ஜிம் மாஸ்டர் கூப்பிட்டு காலேஜில Mr College போட்டி நடக்கப் போறதாவும் அதுல கலந்துக்க பேரு கொடுக்கறீங்களான்னு கேட்டாரு. இவருக்கு என்ன தெரியும் நம்ம body யப் பத்தி? T-shirt டைக் கழட்டினாதான தெரியும் நம்ம வண்டவாளத்தைப் பத்தி ! சிரிச்சி மழுப்பிட்டே வந்துட்டேன். இது நடந்து ரெண்டு வாரம் இருக்கும். நான் மறந்தே போய்ட்டேன்.


ஒருநாள் ஜிம் முடிச்சிட்டு நானும் தீபக்கும் வந்துகிட்டு இருந்தப்போதான் ஜிம் மாஸ்டர் என்னைய உடனே கூட்டிட்டு வரச்சொன்னதா என் ஜூனியர் ஒருத்தன் வந்து சொன்னான். என்னாடாது ஜிம்முல அவரு இல்லையேன்னு கேட்டதுக்கு இன்னிக்கி
Mr College போட்டிக்காக அவரு ஆடிட்டோரியத்துல இருக்கறதாகவும் பசங்க கொஞ்சம் பேருதான் காம்படிஷனுக்கு பேரு கொடுத்திருக்கறதாகவும் சொன்னான். எனக்கு ஒரே திகிலாகிடுச்சு. போச்சுடா நாமதான் காம்படிஷனுக்கு வரலைன்னு சொன்னமே இவரு நம்மளை விட மாடீங்கறாரே ! என் மேல இவ்ளோ நம்பிக்கையா? என்னாடாது பாண்டிக்கு வந்த சேதனைன்னு பல யோசனையிலே நானும் தீபக்கும் போனோம். ஆடிட்டோரியம் வாசல்லயே ஜிம் மாஸ்ட்டர் காத்துகிட்டு இருந்தார். என்னைய பார்த்தோடனயே மாஸ்டர் மொகத்துலா அவ்ளோ பிரகாசம். “வா வா பாண்டி! உனக்காதத்தான் காத்துகிட்டு இருக்கோம். பசங்கதான் உன்னைய suggest பண்ணுனானுங்க ! போ உள்ள !” கழுத்தை பிடிச்சு தள்ளாத குறைதான்.

எங்கூட வந்த தீபக்க பார்த்து நீ வேணா போப்பான்னு சொல்லிட்டாரு. பய மொகத்தைப் பார்க்கனுமே ! ஆச்சரியம் அதிர்ச்சி ! சரி சரி தீபக்கு ! பொது வாழ்க்கையிலே இதெல்லாம் சகஜம்டான்னு பார்வையிலேயே சொல்லி அனுப்பிச்சேன். காம்படிஷன் இன்னும் தொடங்கலே ! மேடைக்கு பக்கத்துல இருக்கர ரூமுக்கு உடனே போகச்சொன்னாரு மாஸ்டரு. உள்ள போனா எங்க சீனியருக. அல்லாரும் சும்மா தீவனம் தின்னு வளர்ந்த ப்ராய்லர் சிக்கன் மாதிரி சும்மா ‘கும்’முன்னு ஜட்டியோட இருக்கரானுவ. நான் பரிதாபமா நாட்டுக்கோழிகணக்காவுள்ள இருக்கேன் ! இவனுககூட எங்கடா மோதறது ? கவலையோட போனேன்.

நம்மளப் பார்த்து புட்டான் என் சீனியர் வேலு. 'வாடா பாண்டி உனக்காகத்தான் எல்லாரும் வெய்ட்டிங்! சீக்கிரம் அங்க இருக்கு பாரு மசாஜ் ஆயில் எடுத்துக்கோ !' ஓ இது வேறையா ?!! இத தடவிகிட்டு தான் நிக்கனுமாம்ல? அப்போதான் சும்ம பள பளன்னு ‘பாடி’ தெரியும் போல ! ஜட்டியோட எப்படி நிக்கறது ? பொண்ணுக யாரும் இருக்கக் கூடாது கடவுளேன்னு வேண்டிகிட்டே எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்தேன். “சீக்கிரம்டா என்ன யோசனை வந்து எண்ணெயா எல்லாருக்கும் தடவி வுடு ! காம்படிஷன் தொடங்கப் போவுது. இந்த பாரு கொஞ்சம் தாராளமாவே எண்ணெய தடவி வுடுடா அப்போதான் சும்மா பள பளன்னு இருக்கும்”.அவன் பாட்டுக்கு சொல்லிகிட்டே போறான் . அடங்கொப்பொறானே ! இதுக்குத்தான் கூப்பிட்டீயளா? இதென்னடாது நாறப் பொளப்புன்னு மனசுகுள்ள சொல்லிகிட்டாலும் வெளிய சொல்ல முடியுமா? சீனியராச்சே ! விதியேன்னு எண்ணெய்ய தேச்சு வுட்டேன்.

இதுக்குள்ளயும் நம்ம பய தீபக்கு போயி ஹாஸ்டல்ல இருக்கற நம்ம பசங்க கிட்டேயெல்லாம் 'பாண்டி Mr.College காம்படிஷன்ல கலந்துகறாண்டா வாங்க' ன்னு அல்லாறையும் கூட்டிகிட்டு வந்துடான். என் நெலைமை இப்படியா ஆகனும்? அவனுக முன்னால எல்லாரும் உடம்பு முழுசும் எண்ணெயோட நின்னா நான் மட்டும் உள்ளங்க கையிலே மட்டும் எண்ணெய்யோட ! இந்த எண்ணெய் தேய்ச்ச விவகாரம் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சு போயிடுச்சு.பசங்க இதனை நாள் நான் அவனுகளை படுத்துனதுக்கு சேர்த்து வச்சு என்னைய ஓட்டுன ஓட்டுல கொஞ்ச நாளைக்கு ‘ஜிம்’ பக்கமே எட்டிப்பார்கலையே நான்.

மிஸ் Understanding

காலேஜில நமக்கும் லேப்புக்கும் எப்பவுமே ஏழாம் பொருத்தம் தான்.முதோ முதலா வேற 'வைவா '( அதாங்க ஒக்கார வச்சு கேள்வி கேட்பாங்களே) attend பண்ணப் போறப்போ பசங்க எல்லாம் நம்மளை நல்லா மந்திரிச்சு விட்டானுங்க !

“பாண்டி லேப் பண்ணாட்டியும் வைவா கேட்டாங்கன்னா வாயில கொழுக்கட்டைய வச்சு அடைச்ச மாதிரி ஒக்காந்திருக்காதே.ஏதாச்சும் பதில் சொல்லியே ஆகனும் அப்போதான் ஏதோ பய படிச்சிருக்கான்னு நெனச்சு பாஸ் பண்ணி விடுவானுங்க என்ன? “ என பலவிதமாக தயார் பண்ணி அனுப்பினானுங்க. உள்ளுக்குள்ள உதரல் இருந்தாலும் “எனக்கேன்ன பயம் ? only fear !”ன்னு டயலாக் பேசிச்சி மனசு. ஏதோ லேப். கேட்டாரு ப்ரொபசர் “ What is surface tension? “ உடனே பதில் தெரியாட்டியும் என்னோட ஆறாவது அறிவை உபயோகிச்சு சொன்னேன் “ The tension developed on the surface is called surface tension! ரொம்ப டென்சன் ஆகிட்டாரு வாத்தியாரு. இதுக்கு மேல கேள்வி கேட்கறதிலே அர்த்தம் இலையின்னு சரி பய ஏதோ ஊர்நாட்டுல இருந்து வந்திருக்கான்னு மன்னிச்சி பாஸ் போட்டு விட்டுட்டாரு.

வாத்தியாரை வாழ்த்திட்டு வந்துட்டேன். ரெண்டாவது வருசம் ஏதோ மெக்கானிகல் லேப்.நம்ம தாய் ப்ராஞ்ச் அதுதானே. வாத்தியார்க எல்லாம் ரொம்ப சிம்பிளாத்தான் கேள்வி கேப்பாங்க ! அன்னைகின்னு பார்த்து நமக்கு ஆகாத ஒரு வாத்தி ! “ what is an air blower? “ இவ்ளோ சிம்பிளான கேள்விக்கு பதில் தெரியலைனா எப்படி ? படார்னு சொன்னேன் “It blows the air !” பதில் லாஜிக்கா கரெட்டா தெரிஞ்சாலும் ஒரு இன்ஜினியரிங்க ஸ்டூடெண்ட் கொஞ்சம் டெக்னிகலா சொல்லனும்னு சொல்லி அனுப்பீட்டாரு.

இப்படியாக எனது தாய் நாடான மெக்கானிகல் ப்ராஞ்சில் கோலேச்சிக் கொண்டிருதப்போதான் மூணாவது வருஷம் புதுசா மைக்ரோ ப்ராசசர் லேப். எலக்ரானிக்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்டை சேர்ந்தது அந்த லேப். எப்பவுமே இந்த மெக்கானிகலுக்கும் எலக்ரானிக்ஸ் வாத்தியார்களுக்கும் ஆகவே ஆகாது. வாத்தியார் லெவலில் மட்டும் தான் மத்தபடி கலரான ப்ராஞ்ச் அதுதானே ! இந்த எலக்ட்ரானிக்ஸ் பசங்களுக்கு கலர் கலராப் பொண்னுங்க கூட படிக்குதுன்னு அவனுக விடுற உதார் இருக்கே சொல்ல தனி பதிவுதான் போடனும். சம்மட்டி எடுத்தி இரும்பை காய்ச்சி அடிச்சிகிட்டு இருக்கர லேபில இருக்கிற மெக்கானிகல் பசங்க கிட்டே போயி ஒரு பூந்தோட்டதிலே விட்ட மாதிரி இந்த லேப். ரொம்பத்தான் மெரட்டினாங்க வாத்தியாருக எல்லாம். என்னதான் மெரட்டினாலும் எங்களுக்கு கொஞ்சம் கூட கோவமே வரலை. இன்னும் திட்ட மாட்டாங்களான்னுதான் இருந்துச்சு. அதுக்கு முழு காரணம் அந்த பூனைக் கண் சுஜாதா மிஸ் !

சேவல் பண்ணையா இருக்குற எங்க மெக்கானிகல் ப்ராஞ்ச்சிலே இருந்துட்டு திடீர்னு ஒரு நந்தவனத்துகுள்ள விட்ட மாதிரி இருந்துச்சு. ஏதோ ஆளுக்கொரு சூட்கேஸ் மாதிரி கொடுத்து இதுதான் ‘மைக்ரோ ப்ரசசர் கிட்.’ போய் ப்ரொக்ராம் பன்ணுங்கடான்னு விட்டுட்டாங்க. கையிலே வேற கலர்க்கலரா ஒயருக வேற கையிலயும் கலரு சுத்தியிலும் கலரு என்ன பண்ணுவோம் நாங்க?. என்ன பண்றது எப்படிப் பண்ரதுன்னு எவனுக்கு தெரியும்? ஒரு இரும்பைப் கொடுத்தமா பர்னஸ்ல காட்டி ‘ L ‘ பெண்டு பண்ணுனமான்னு இல்லாம என்னமோ கால்குலேட்டர் மாதிரி கொடுத்து லேபிலே விட்டுட்டாங்க. லேபிலே எங்களுக்கு சுஜாதா மிஸ்தான் இன்சார்ஜ். எங்க பசங்க குறும்புக்கு கேட்கவா வேணும்? சுஜாதா மிஸ் எங்களை திட்டுறதா நெனச்சுகிட்டு என்னன்னமோ சொல்லிகிட்டு இருப்பாங்க. ஒரு பொமரேனியன் நாய்குட்டி உங்களைப் பார்த்து குரைச்சா யாருக்காவது பயப்படத்தோனுமா ? சொல்லுங்கப்பு! ரசிக்கத்தானே தோணும்? அப்படியாக்கா சுஜாதா மிஸ் திட்ட திட்ட அவங்க மேல ஒரே crush ஆகிப் போச்சு. கொச்சையா ஜொள்ளுன்னு சொல்ல முடியாது. இது ஒரு மரியாதை கலந்த ஜொள்ளுன்னு வேணா சொல்லலாம் ! அதுக்கு காரணம் சுஜாதா மிஸ் மிஸசாக இல்லாமல் மிஸ்ஸாகவே இருந்ததாக் கூட இருக்கலாம்.

எப்டியோ மிஸ்ஸை மிஸ் பண்ணாம லேப் அட்டென்ட் பண்ணி பல கஷ்டமான ப்ராக்ரம்களை லாஜிக் புரியுதோ இல்லையோ (மேலிருந்து கீழாக கீழிருந்து மேலாக ப்ரோக்ராம் எழுதிப் பார்போமில்ல ? ) மைக்ரோப்ராசசரில் தட்டி மிஸ்ஸிடம் காட்டி நல்ல பெயரை கஷ்டப்பட்டு சம்பாரிச்சாச்சு. பலன்? நம்மளைப் பார்த்தா மிஸ் சில மில்லி மீட்டர் புன்னகையை எக்ஸ்ட்ராவா அள்ளித்தெளிக்கும் அளவுக்கு கொண்டாந்தாச்சு !. அப்பாடா என்ன ஒரு சந்தோசம் தெரியுமா ? இப்படியா போய்கிட்டு இருந்தப்போதான் செமஸ்டர் எக்சாம் வந்துச்சு.

மைக்ரோ ப்ராசசர் லேப்னாலே பலபேருக்கு பேதி பிச்சிக்கும். தெகிரியமா போனேன். இன்ப அதிர்ச்சி . எங்க மிஸ் சுஜாதாதான் internal Examinar ! வாரே வா. மிஸ்ஸு மொகத்தைப் பார்த்தாலே பயம் எல்லாம் பதுங்கீடுச்சு. இருந்தாலும் வைவா இவங்கதானே கேப்பாங்க? பதில் சொல்லி அசத்திபுடனும்டா பாண்டின்னு மனசுகுள்ளே சொல்லிகிட்டேன். லேப் பாட்டுக்கு நடந்துகிட்டு இருக்கு வைவா ஒருபக்கம் ஓடிகிட்டு இருக்கு. ரெண்டு ரெண்டு பேரா ஒக்கார வச்சு மிஸ் கேள்வி கேட்டுகிட்டு இருந்தாங்க. என்னோட பார்ட்னர் முனிராசு. நம்ம முனிராசு இருக்கானே எல்லாம் என் ரேஞ்சுக்குத்தான் படிப்பான்.

கூப்டாச்சு.நானும் அவனும் போனோம். மிஸ்ஸுக்கு முன்னாடி ஒரு மைக்ரோ ப்ராசசர் பொட்டி இருந்துச்சு. மொதல்ல முனிராசுகிட்டேதான் கேட்டாங்க show me the microprocessor ! பய என்னமோ கீழ உழுந்த ஊசியத்தேடுன மாதிரி பெஞ்ச்சு புல்லா தேடு தேடுன்னு தேடறான். எனக்கா சிரிப்பு பிச்சிகிட்டு வருது. என்னடா இது முன்னாடியே இவ்ளோ பெரிய பொட்டி இருக்கு காட்ட வேண்டியதுதானேன்னு! பொட்டிக்குள்ள வேற தேடுறான். கப்பிப்பய! கண்டே புடிக்கல.

சுஜாதா மிஸ் என்னைப் பார்த்தாங்க. அதே கேள்வி. உடனே பொட்டிய காட்டுனேன். “ This suitcase is called microprocessor ” . அதிர்ச்சியோட பார்த்தாங்க மிஸ் என்னைய. என்ன இது சரியாத்தானே சொன்னேன். எத்தனை தடவை மைக்ரொப்ரரசசர் கொடுங்கன்னு வாங்கியிருப்பேன். திரும்பவும் கேட்டாங்க “Are you sure? “ எனகென்ன சந்தேகம் “yes mis “ . ஒகே நீங்க போகலாம்னு அனுப்பி விட்டுட்டாங்க. என்னடாது ஒரே கேள்வில அனுப்பி விட்டுட்டாங்கன்னு ஆச்சரியம் !

மிஸ் மொகத்தைப் பார்த்தேன் . நம்மளைப் பார்த்து ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்தாங்க ! கூடவே ஒரு நக்கலான சிரிப்பு வேற. பக்கத்தில இருந்த வாத்திகிட்டே என்னைய காட்டி ஏதோ சொல்லி விழுந்து விழுந்து சிரிக்கறாங்க. ஒண்ணுமே புரியலே. வெளிய வந்து எனக்கு ப்ரோக்ராம் சொல்லிக் கொடுத்த பயலுவ கிட்டே கேட்டா அவனுகளுக்கும் ஒரே சிரிப்புத்தான். “மாப்ளே பாண்டி! மைக்ரோப்ராசசர் ங்கரது ஒரு CHIP டா. நீ போயி மொத்த பொட்டியையே ப்ராசசர்ன்னு சொல்லிட்டயே !”

அடப்பாவிகளா மைக்ரோப்ராசசர்ல ப்ரோக்ராம் பண்ண சொல்லிக் கொடுத்தீங்க. ஆனா அது ஒரு chip ன்னு சொல்ல மறந்துட்டீங்களேடா ! அதுதான் அந்த முனிராசுப் பய தேடோதேடுன்னு தேடிகிட்டு இருந்தானா ? சுஜாதா மிஸ் என்னவோ நம்மளை பாஸ் பண்ணி விட்டுட்டாங்க.ஆனா என்னைய காலேஜுக்குள்ள எங்க பார்த்தாலும் அவங்களுக்கு சிரிப்பு பிச்சிகிட்டு வந்துரும். நம்ம நிலைமை இப்படியா ஆகனும் ?